Jeże to niezbyt duże kolczaste ssaki owadożerne często żyją w okolicy siedzib ludzkich, pomagają w zwalczaniu szkodników i są jednymi z najbardziej rozpoznawalnych dzikich zwierząt żyjących w Polsce.
Ich najbardziej charakterystyczną cechą są igły. Na jego malutkim ciele można doliczyć się od 6000 do 8000 szpilek długości około 2 centymetrów. Kolce to zmodyfikowane włosy. Wypełnione powietrzem rurki są ostro zakończone.
Jeż jest świetnym pływakiem i wspinaczem, ale jego główną domeną są nocne wędrówki. Potrafi przebyć nawet 2 kilometry w ciągu jednej nocy.
Zwierzęta te są wszystkożerne, ale głównym składnikiem ich diety są robaki ziemne, ślimaki i owady. Nie pogardzą płazami, jajami ptasimi, grzybami i owocami. Gdy wyczują niebezpieczeństwo zwijają się w kulkę.
Łatwo dają się oswoić, zwłaszcza gdy wystawimy dla nich miseczkę z jedzeniem. Pamiętajmy jednak, że jeż w Polsce jest pod ochroną, a trzymanie go w domu jest prawnie zakazane.
Niestety są gatunkiem zagrożonym i bez odpowiedniej ochrony w ciągu kilkunastu lat wyginą, dlatego 10 listopada obchodzimy Dzień Jeża. Aby łatwiej można było je chronić ważne jest poznanie ich zwyczajów oraz potrzeb.
Świetliczaki obejrzały programy edukacyjne z których dowiedziały się między innymi jakie jest środowisko przyrodnicze jeży, jakie są ich przysmaki, jak zimują.
Ten dzień obfitował w różne atrakcje.Oprócz zabaw i gier dydaktycznych uczniowie mieli możliwość przygotować szaszłyki owocowe w kształcie jeży, które ze smakiem pałaszowali. Dzieci wykonały także piękne prace plastyczne, którymi ozdobiły sale świetlicowe.
”To jest jeżyk. Mały jeżyk. Jeżyk z kolców ma kołnierzyk. Z kolców płaszczyk, z kolców szalik, tylko nosek jak koralik”
Dorota Gellner
opracowała Jadwiga Wojciechowska-Bruzda